هویت و چگونگی پردازش اطلاعات مربوط به آن از مهم ترین دغدغه های دوره ی نوجوانی است و ادبیات به ویژه رمان نوجوان به خوبی توانسته است این دغدغه را در خود بازتاباند. رمان هستی از جمله رمان های درخور توجه در این زمینه است. هدف از این پژوهش بررسی ظرفیت های این رمان در نشان دادن سبک های پردازش هویتی است. این پژوهش به روش تحلیل محتوا انجام شده است و کوشیده ایم با ردگیری کنش های شخصیت اصلی این رمان، سبک های پردازش هویتی او را با رویکرد میشل برزونسکی واکاوی کرده و شگردهای روایی بازنمایی هویت را نشان دهیم. یافته های پژوهش نشان می دهد که هستی برای رسیدن به هویتی یکپارچه و مستقل از هر سه سبک پردازش هویتی بهره برده است؛ اگرچه سبک پردازشی سردرگم در او پررنگ تر است و شخصیت هنجارشکنانه اش او را از شخصیت های دیگر رمان ها متمایز می کند. تحلیل شگردهای روایی بیانگر این است که نویسنده برای نشان دادن سبک پردازش هویتی در هستی با استفاده از شیوه ی روایت گری درون رویداد و کانونی سازی درونی توانسته است به خوبی ابعاد مختلف روحی و شخصیتی و دغدغه های او را نشان دهد.

هویت یکی از مفاهیم مهم در حوزه ی مطالعات فرهنگی و اجتماعی است. هویت ملی، به احساس تعلق به سرزمین بزرگتر و در محدوده ای خاص می پردازد. مقوله ی حفظ هویت ملی (و هویت ایرانی) به یکی از مسائل و موضوع های مهم در حوزه ی مطالعات علوم انسانی امروز کشور تبدیل شده است. سینما یک رسانه ی تاثیرگذار و محملی مناسب برای بازنمایی هویت ملی در یک جامعه است. این تحقیق در پی آن است که مولفه های هویت ملی (هویت ایرانی) را که در فیلم های علی حاتمی به صورت نشانه های گوناگونی بازنمایی شده است، شناسایی و کشف کند. فیلم سینمایی «مادر» به عنوان مطالعه ی موردی انتخاب شده است. از روش پژوهشی تحلیل نشانه شناختی برای تحلیل این فیلم استفاده شده است. مهم ترین نتیجه این تحقیق نشان می دهد که در فیلم «مادر» مضامین و شاخص های سیاسی، اجتماعی، تاریخی و زبانی هویت ملی، از طریق رمزگان های اجتماعی، فنی و ایدئولوژیکی بازنمایی شده است. سه سبک نشانه شناختی مهم که در رمزگان های تحلیل شده این فیلم وجود دارد عبارتند از: مادر که در این فیلم القا کننده ی وطن است، بازگشت به اصالت و ادبیات اصیل ایرانی و با هم بودن و زندگی جمعی.

تاریخ به معنای پژوهش درباره رویدادهایی است که در یک دوره زمانی خاص از سوی افراد پژوهشگر به شمار آمده، به چشم دیده شده و در ذهن، مورد عطف توجه قرار گرفته اند و به کار ساختن سازه ای از روایت درباره همان رویدادها آمده اند. واقعیت فزون بر تاریخ است و با فاصله ای بسیار از حیث عدد و رقم، پیشتاز است. این امر به زایش هویت می انجامد. هویت در این معنا یکی از محک هایی است که می توان با تکیه بر آن، رخداد تاریخی شده را بررسی کرد. هنگامی که از هویت به مثابه فرآیند سخن می گوییم در حقیقت از استمرار پدیده های تاریخی شده ای سخن به میان آورده ایم که یک فرد، گروه، قوم یا ملت در مقام پاسخ به پرسش هایی که از او درباره گذشته اش پرسیده اند، بر می آید. نگارنده با واکاوی چهار اثر تاریخی در صدد بررسی عنصر ایرانی هویت در گزارش های تاریخی روزگار قاجاران برآمده است.